Niezależnie od tego, czy jesteś ptasim ekspertem, czy po prostu entuzjastą ptaków, z pewnością zaintryguje Cię ten artykuł o najmniejszym ptaku na świecie. Dzięcioł bladolicy (Pinus palustris) jest najmniejszym ptakiem na świecie, o wielkości zaledwie jednej trzeciej wielkości słonia. Ale jeśli jesteś entuzjastą ptaków, będziesz chciał wiedzieć więcej o innych małych ptakach, które możesz zobaczyć na swoim podwórku. Oto kilka, które warto sprawdzić.
Koliber pszczeli
Pomimo niewielkich rozmiarów, kolibry pszczeli posiadają imponujący wachlarz cech, które czynią je jednymi z najbardziej fascynujących ptaków na naszej planecie. Nie tylko szybko latają, ale są też najmniejszym gatunkiem ptaków na świecie.
Te maleńkie ptaki mają opalizującą koronę i plamę na gardle, dzięki czemu łatwo je rozpoznać. Ich skrzydła biją tak szybko, że podczas lotu brzęczą jak pszczoły. Potrafią również latać do góry nogami.
Kolibry pszczoły w naturze żywią się różnymi owadami. Kolibry te można spotkać w gęstych lasach i zadrzewieniach. Mogą również pić z fontann wodnych. Mogą również odwiedzać lokalne karmniki dla kolibrów.
Samice kolibrów pszczelich składają co roku jedno lub dwa jaja wielkości grochu. Budują maleńkie gniazda, które mają tylko około ćwierć cala średnicy. Gniazdują w porostach, korze lub pajęczynie.
Samice kolibrów pszczelich mają opalizujące zielone górne części ciała i bladoszare podogonie. Posiadają również białe końcówki na zewnętrznych rekturkach. Ich dzioby są czarne, a ogon mają mały, zaokrąglony.
Kolibry pszczółki są również określane jako najmniejsze ciepłokrwiste kręgowce na naszej planecie. Mają małe ciało, zaokrąglony ogon i spłaszczone gardło. Często są mylone z owadami. Posiadają również czarne nogi. Mają opalizującą plamę na gardle, ale brakuje im opalizującej korony u samców.
Kolibry pszczele mają szybką przemianę materii, potrzebują dużej ilości przyjmowanych składników odżywczych. Muszą też oszczędzać energię poprzez torpor. Torpor obniża częstość akcji serca i oddychania.
Mają również duży apetyt na owady. Koliber może zjeść dziennie nawet dwanaście razy więcej niż wynosi jego masa ciała w nektarze. Zjadają również owady znajdujące się w pajęczynach. Używają także lotów powietrznych do obrony swoich terytoriów.
Kolibry pszczele mają małą populację, a na Czerwonej Liście IUCN są uznane za bliskie zagrożenia. Ich siedlisko jest również zagrożone, ze względu na wylesianie. Są również podatne na drapieżniki, takie jak tropikalne pająki i żaby.
Są również drapieżne przez ryby, żaby, mangusty i pająki tropikalne.
Dzięcioł blady
Często nazywany dzięciołem Tickella lub dzięciołem bladym, ten mały ptak jest endemiczny dla subkontynentu indyjskiego. Znany z szybkości, jest to najmniejszy ptak znaleziony w Indiach. Członek rodziny Dicaeidae, jest przede wszystkim ptakiem żywiącym się owocami. Zjada również pająki i małe owady.
Można go znaleźć w wielu regionach na całym subkontynencie indyjskim. Zazwyczaj żyjąc w parach, ptak ten występuje w lasach, lasach namorzynowych i ogrodach miejskich. Jego gniazdo jest wykonane z różnych materiałów, takich jak drobna trawa, włókna i bawełny. Jest ono zawieszone na gałęzi drzewa. Jaja składane są w małym gnieździe.
Ptak ten znany jest jako najmniejszy ptak na świecie. Jest sklasyfikowany jako Least Concern przez International Union For Conservation Of Nature (IUCN) Red List. Można go zobaczyć w Indiach, Bangladeszu, Sri Lance i zachodniej części Myanmaru.
Dzięcioł blady składa również dwa lub trzy jaja w gnieździe. Ma szybki świergot przypominający „chik-chik-chik”. Żywi się różnymi nasionami, owocami i nektarem.
Dzięcioł bladolicy jest sklasyfikowany przez IUCN jako ptak najmniejszej troski. Uważany jest za wczesnego kolonizatora stanów Indii. Jest to bardzo ważny ptak dla dystrybucji nasion i zapylania. Często widuje się go żerującego w lasach z innymi gatunkami ptaków. Jego dieta składa się z jagód i nektaru. Ma bardzo wydajny system trawienny.
Dzięcioł blady rozmnaża się między styczniem a czerwcem. Składa dwa białe jaja w gnieździe, które wykonane jest z włókien i bawełny. Samiec ma żółty dziób, natomiast samica ma dziób oliwkowo-brązowy. Waży od czterech do ośmiu gramów.
Dzięcioł blady żyje w miejskich ogrodach, a także w lasach. Jest bardzo pospolitym ptakiem w Indiach i na Sri Lance. Występuje głównie na północy subkontynentu indyjskiego. Występuje również w innych częściach Azji.
Ma długi rachunek, który jest zakrzywiony. Jego rachunek jest bladobrązowy z ostrym punktem. Pióra są zazwyczaj oliwkowo-brązowe.
Ptak słoniowy
Wśród dużych ptaków na Ziemi, ptak słoniowy jest pretendentem do tytułu największego. Podczas gdy rozmiar ptaka słonia został omówiony, niektóre szacunki sugerują, że waży on 860 funtów.
Ptak słoniowy to rodzaj ptaka, który pochodzi z wyspy Madagaskar na Oceanie Indyjskim. Jego rozmiar jest funkcją środowiska wyspy. Wyspa była bujnym, tropikalnym ekosystemem, a środowisko to zapewniało ptakowi słoniowemu mnóstwo pożywienia.
Ptak słoniowy jest również znany ze swojej długiej i potężnej szyi. Jego nogi były ogromne. Jego ciało było pokryte szczeciniastymi piórami, a on sam miał śladowe skrzydła. Nogi ptaka były prawdopodobnie przystosowane do diety owocowej.
Ptak słoniowy miał również dobry wzrok. Mógł widzieć w ciemności. Ptak ten prawdopodobnie nie jadł innych małych zwierząt.
Ptak słoniowy był ptakiem podobnym do strusia. Miał długie szpony i prawdopodobnie posiadał śladowe skrzydła. Ptak ten był również największym ze swojego rodzaju, jaki kiedykolwiek żył na Ziemi.
Ptak słoniowy był spokrewniony z emusami i strusiami. Uważa się, że ptak ten żył na Madagaskarze przez 60 milionów lat. Środowisko wyspy również ułatwiło ewolucję ptaka-słonia. Ptak ten mógł przetrwać w słabo zagęszczonych refugiach do europejskiej ery kolonialnej.
Niektórzy naukowcy uważają, że ptak słoniowy mógł zostać upolowany przez ludzi. Możliwe jest również, że zmiany klimatyczne mogły mieć wpływ na ptaki słoniowe na Madagaskarze. Działalność człowieka mogła również zniszczyć środowisko, co wpłynęło na ptaki słoniowe. Uważa się, że ptak słoniowy mógł przetrwać w lasach Madagaskaru.
Ptak słoniowy mógł być wczesnym przykładem wyspiarskiego gigantyzmu. Być może było to pierwsze duże zwierzę, które żyło na wyspie.
Ptak słoniowy jest członkiem rodziny bezgrzebieniowców, która obejmuje ptaki takie jak strusie i kiwi. Istnieje kilka gatunków ptaków słoniowych, w tym Aepyornis, Mullerornis i Mullerornis betsilei. Najmniejszy ptak słoniowy jest członkiem rodzaju Mullerornis.
Zunzuncito
Znany jako „najmniejszy ptak świata” lub „ptak pszczeli”, Zunzuncito jest malutkim ptakiem występującym na Kubie. Ma tylko 61 milimetrów długości, od dzioba do ogona.
Zunzuncito ma opalizującą gorgę. Pióra na grzbiecie ptaka są szare i wydają się fosforyzujące. Jest to spowodowane przez mikroskopijne struktury piór, które odbijają światło.
Nazwa Zunzuncito pochodzi od jego dźwięku przypominającego brzęczenie. Ptak ten leci z prędkością od 40 do 48 kilometrów na godzinę. Jego skrzydła biją około 200 razy na sekundę. Te skrzydła tworzą iluzję flipbook.
Samiec Zunzuncito ma żywe ubarwienie. Pióra na jego głowie i skrzydłach są niebieskie lub czerwone, natomiast pióra na plecach są szare. Jego gardło jest czerwone. Podczas okresu inkubacji, samiec czyni się nielicznym. Samica Zunzuncito składa dwa jaja.
Zunzuncito ma małego pomocnika o imieniu Monty. Monty wie o magicznym kwiecie, ale nie wie, gdzie on jest.
Aby być dużym, Zunzuncito musi jeść dużo nektaru. Musi też walczyć z większymi ptakami- tyranami. Jest też przerażony wężami. Kiedy jest mały, zostaje uwięziony w pajęczynie. Ale uratowało go duże zwierzę.
Zunzuncito jest również znany jako „elf” lub „ptak pszczeli”. Ptak, który jest mniejszy od cykady, jest również nazywany „elfem” i „ptakiem pszczół”. Koliber kubański jest jednym z najmniejszych ptaków na świecie, a koliber pszczeli jest uważany za najmniejszego kolibra.
Zunzuncito ma unikalny metabolizm. Kiedy leci, zużywa około 40% swojej energii. Jednak po krótkim odpoczynku zużywa połowę energii. Ten letarg zmniejsza drastycznie jego zużycie energii.
Na Kubie, poszczególne gospodarstwa domowe utrzymują rośliny cukrowe dla zunzuncito. Rośliny te są również znane z tego, że przyciągają zunzuncitos. Ptak ten jest wymieniony jako „bliski zagrożenia” przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody. Koliber kubański znalazł się również na liście gatunków zagrożonych.
The Zunzuncito’s tiny size makes it a favorite of bird photographers. Wiele osób sfotografowało jaja Zunzuncito.
