Kilka zagrożeń dla ptaków jest wynikiem działalności człowieka. Należą do nich linie wysokiego napięcia, drapieżnictwo kotów domowych, pestycydy chemiczne, turbiny wiatrowe i gatunki inwazyjne.
Drapieżnictwo kotów domowych
Wśród wielu zagrożeń dla dzikich zwierząt powszechne jest drapieżnictwo kotów domowych. W Stanach Zjednoczonych zabijają one rocznie od 2,4 mld ptaków do 12,3 mld ssaków. W Kanadzie drapieżnictwo kotów zabija od 100 do 350 milionów ptaków rocznie.
Drapieżnictwo kotów zostało uznane za potencjalne zagrożenie dla 115 gatunków ptaków, w tym tych, które gnieżdżą się na lądzie i tych, które gnieżdżą się w wodzie. Do gatunków tych należą dwa ptaki morskie, albatros czarnonogi i albatros krótkodzioby, oraz pięć gatunków, które w Kanadzie rozmnażają się na lądzie, w tym jaskółka brzegówka. Jaskółka brzegówka gniazduje na wyspach w południowej części kraju.
Koty są częstym drapieżnikiem ptaków na terenach miejskich, głównie ze względu na ich zdolność do konkurowania z dzikimi drapieżnikami. Mogą one zabijać ptaki bez wiedzy ich właścicieli. W ich diecie dominuje pokarm domowy oraz naturalne ofiary, w zależności od ich dostępności. Na terenach w pełni zurbanizowanych w diecie kota duży wpływ mają ptaki nierodzime.
W Kanadzie istnieje 40 gatunków ptaków, które rozmnażają się w środowiskach miejskich. Należą do nich wróbelki domowe, gołębie żałobne i sójki niebieskie. Koty domowe zazwyczaj przynoszą do domu więcej tych małych ptaków niż ptaków rodzimych.
Kilka badań zostało przeprowadzonych na temat drapieżnictwa kotów w Kanadzie. Badania te obejmują te, w których pobierano próbki ptaków w ciągu wszystkich sezonów, jak również te, w których pobierano próbki ptaków przez cały rok. Niektóre badania wykazały, że szczytowy poziom zabójstw kotów przypada na wiosnę i lato, podczas gdy inne wykazały niewielki szczyt w połowie zimy.
Gatunki inwazyjne
Kilka badań wykazało, że gatunki inwazyjne mogą stanowić poważne zagrożenie dla ptaków. Mogą one niszczyć siedliska ptaków i zabijać ptaki. Gatunki te mogą również rozprzestrzeniać choroby na ich rodzime odpowiedniki.
Najczęstsze gatunki inwazyjne to gryzonie, koty i ssaki. Inwazyjne drapieżniki ssaków są najbardziej destrukcyjną dla światowej bioróżnorodności grupą obcych zwierząt. Zabijają one zagrożone gatunki w tempie znacznie wyższym niż dotychczas sądzono.
Gatunki inwazyjne spowodowały również liczne wyginięcia. W jednym z badań stwierdzono, że gatunki inwazyjne są odpowiedzialne za wyginięcie 65 gatunków ptaków. Inne podało, że gatunki inwazyjne stanowią zagrożenie dla 5% zagrożonych gatunków znajdujących się na Czerwonej Liście World Wildlife Foundation. Gatunki inwazyjne mogą nie być w stanie konkurować z gatunkami pozbawionymi drapieżników.
Podczas gdy niektóre gatunki inwazyjne są korzystne, niektóre są szkodliwe dla dzikich zwierząt. Na przykład, pytony birmańskie stają się poważnym problemem w Everglades. Podobnie, inwazyjne rośliny mogą rozprzestrzeniać choroby. Inwazyjne owady również mogą stanowić problem. Największym wpływem gatunków inwazyjnych na ptaki jest prawdopodobnie utrata siedlisk.
Pomimo wielu skutków, wiele gatunków inwazyjnych nie jest dobrze znanych lub dobrze udokumentowanych. Utrudnia to ocenę ich wpływu. Wysiłki zmierzające do ilościowego określenia ich wpływu są ważne dla określenia ich wartości dla ochrony biologicznej.
Jednak większość badań skupiła się na niewielkiej liczbie gatunków. Może to wynikać z trudności w ich wykrywaniu. W tym badaniu stwierdzono, że 11% gatunków inwazyjnych w Europie miało udokumentowane oddziaływanie ekologiczne.
Turbiny wiatrowe
Za pomocą technologii identyfikuje się gatunki ptaków, które są zagrożone, a następnie można wdrożyć interwencje w celu ich ochrony. Interwencje te mogą obejmować wyłączanie turbin w kluczowych momentach lub unikanie farm wiatrowych podczas instalacji i eksploatacji.
W badaniach określono ilościowo wskaźnik śmiertelności ptaków w wyniku kolizji z turbinami wiatrowymi. Zbadano również, jak zmienia się skład ptaków w miejscach lokalizacji farm wiatrowych.
Największe ptaki zazwyczaj rozmnażają się wolniej niż mniejsze. Ptaki drapieżne takie jak orły, sokoły i latawce należą do najbardziej zagrożonych przez turbiny wiatrowe. Ptaki te spędzają większość czasu unosząc się nad ziemią w poszukiwaniu swoich ofiar. Mogą być również przyciągane do turbin w poszukiwaniu okazji do godów.
W jednym z badań oszacowano, że na jedną turbinę przypada od 2 000 do 4 000 ptaków rocznie w USA. Jednak w badaniach oszacowano, że wraz ze wzrostem energii wiatrowej liczba zgonów ptaków z powodu turbin może wzrosnąć ponad dziesięciokrotnie.
US Fish and Wildlife Service wydał wytyczne dotyczące lokalizacji turbin wiatrowych. Agencja zaleca, aby turbiny wiatrowe były zlokalizowane z dala od linii brzegowych, częstych mgieł i obszarów koncentracji dzikich zwierząt.
Badania wykazały również, że ptaki mogą w porę wykryć turbiny wiatrowe. Jednak wzór ruchu łopat może być mylony ze smugą ruchu i mogą one nie postrzegać łopat jako przeszkody. Badanie wykazało również, że większe ptaki drapieżne są bardziej skłonne do wlatywania w łopaty.
Kolizje z liniami wysokiego napięcia
Różne gatunki ptaków wykorzystują linie energetyczne jako grzędy, miejsca gniazdowania i tereny łowieckie. Stanowi to zagrożenie dla ptaków, ponieważ linie te mogą być przyczyną porażenia prądem. Na ryzyko kolizji wpływa kilka czynników, takich jak lokalizacja i rozmieszczenie linii, warunki pogodowe i oświetlenie. Niektóre gatunki są bardziej narażone na kolizje niż inne.
W kilku badaniach zbadano wpływ linii energetycznych na ptaki. Badania te dostarczyły wstępnych szacunków śmiertelności ptaków w wyniku kolizji. Szacunki te są wstępne i różnią się w zależności od miejsca i roku.
W badaniach zbadano również wpływ linii energetycznych na wzorce lotu ptaków. Stwierdzono, że kolizje są bardziej prawdopodobne podczas migracji, kiedy ptaki poruszają się na większych wysokościach. Odkryli również, że ruchy ptaków są sezonowe i mogą wpływać na ryzyko śmiertelności przy liniach energetycznych.
Ryzyko porażenia prądem z linii przesyłowych i dystrybucyjnych jest generalnie niewielkie. Jednak kolizje ze słupami energetycznymi są istotnym problemem. Uderzenia w linie energetyczne zostały zidentyfikowane jako zagrożenie dla odbudowy żurawia krzykliwego, gatunku specjalnej troski w Stanach Zjednoczonych.
Ptaki są bardzo podatne na kolizje z konstrukcjami stałymi, w tym z liniami energetycznymi. Konstrukcje te mogą powodować porażenie prądem, jeśli ptak przekroczy szczelinę między słupami. Czynnikiem ryzyka jest również liczba poziomów przewodów.
Częstość występowania śmiertelności ptaków w wyniku kolizji z liniami energetycznymi jest nieznana, ale szacunki wahają się od 20 000 do 50 000 osobników w Norwegii.
Pestycydy chemiczne
Pestycydy rolnicze są jednym z głównych zagrożeń dla ptaków. Ptaki mogą być narażone na działanie tych pestycydów poprzez spożywanie skażonych upraw lub ocieranie się o skażoną powierzchnię. Niektóre pestycydy mogą być wdychane podczas stosowania na powietrzu. Te pestycydy mogą wpływać na sezony lęgowe i dostępność pożywienia.
Najczęstszym sposobem narażenia ptaków na działanie pestycydów jest ich spożycie. W zależności od formy pestycydu, ptaki mogą spożywać go przez skórę, stopy, usta lub płuca.
Insektycydy chloroorganiczne mogą potencjalnie powodować znaczne negatywne skutki dla ptaków. Kumulują się one w łańcuchu pokarmowym i wiadomo, że wpływają na najwyższe drapieżniki. Pestycydy te mogą być szczególnie szkodliwe dla padlinożerców i bezkręgowców lądowych.
Pestycydy chloroorganiczne są toksyczne dla ptaków przez długi czas. Były one stosowane w rolnictwie przez dziesiątki lat. Chociaż zostały wycofane, niektóre pozostają w użyciu. Niektóre zostały użyte do kontroli holenderskiej choroby wiązów, ale nadal są toksyczne dla ptaków.
Jednym z najbardziej toksycznych pestycydów dla ptaków jest DDT. Był on szeroko stosowany jako środek owadobójczy. Ptaki były narażone na działanie DDT, gdy zjadały dżdżownice. Stwierdzono, że substancja chemiczna jest toksyczna dla rozwijających się embrionów. Powodował również, że jaja miały nienormalnie cienkie skorupki. W 1972 roku DDT został zakazany.
Organochlorowe środki owadobójcze również okazały się toksyczne dla ptaków. Zostały one zakazane w Kanadzie, ale nadal są stosowane w niektórych krajach półkuli południowej.
