Korzystając z poniższych informacji dowiesz się, jak migrują ptaki. Istnieją dwa rodzaje migracji: Migracja równoleżnikowa i Migracja długodystansowa. Istnieje również kilka zagrożeń, na które narażone są ptaki podczas migracji.
Niniejszy artykuł jest wynikiem naszej kooperacji z podarujdompodarujserce.pl
Migracja równoleżnikowa
Tysiące gatunków ptaków migruje co roku. Niektóre migrują do cieplejszych klimatów, podczas gdy inne przemieszczają się w odpowiedzi na niedobór pożywienia. Większość ptaków migruje z miejsc lęgowych do swoich zimowych domów. Ptaki mogą również migrować z miejsc odpoczynku do miejsc lęgowych. Ptaki migrują do różnych miejsc w poszukiwaniu pożywienia i schronienia. Ptaki mogą również migrować w poszukiwaniu lepszych warunków do rozmnażania.
Ewolucja zachowań migracyjnych opiera się na złożonej interakcji czynników środowiskowych. Ogólnie rzecz biorąc, gatunki żyjące w wyższych szerokościach geograficznych są bardziej skłonne do migracji, ale muszą również przystosować się do krótszych sezonów lęgowych i bardziej synchronicznego rozrodu. Niektóre gatunki rozmnażające się w wyższych szerokościach geograficznych mają niższy poziom testosteronu podczas rozrodu. Powoduje to bardziej intensywną konkurencję wewnątrz płciową. Te czynniki mogą częściowo tłumaczyć efekt szerokości geograficznej. Na ewolucję zachowań migracyjnych wpływają również inne czynniki, w tym ewolucja lokalnej kultury.
Gatunki, które rozmnażają się w rejonach górskich, często migrują w dół gór do cieplejszych klimatów. Gatunki te wykazują również formę migracji równoleżnikowej. Przemieszczają się z wyższych wzniesień na niższe, czasem o kilka kilometrów. Cieplejszy klimat przynosi odnowione zasoby. Dzięki temu ptaki mogą dłużej polować.
Ptaki, które migrują do tropików, mają również różne wzorce migracji. Niektóre ptaki migrują codziennie, podczas gdy inne raz lub dwa razy w roku. Ptaki, które migrują do tropików mają różne masy ciała, które wpływają na ich reakcję na niedobory pokarmu.
Jahn, et al. (2010) przetestowali dwie hipotezy dotyczące ewolucji zachowań migracyjnych. Pierwsza hipoteza mówi, że mniejsze, młode samice są bardziej skłonne do migracji niż większe, dorosłe samce. Hipoteza dotycząca wielkości ciała zakłada, że większe, dorosłe samce są bardziej odporne na zimno.
Druga hipoteza stwierdza, że różne grupy wiekowe różnie reagują na niedobory pokarmu. Młodociane ptaki są zmuszone do migracji, podczas gdy dorosłe samce są bardziej skłonne do migracji w okresie niedoboru pokarmu. Wyniki sugerują, że gatunki z wyższych szerokości geograficznych w większym stopniu reagują na różnice płciowe i synchronizację lęgów.
Trzecia hipoteza sugeruje, że różne gatunki ptaków podążają za różnymi procesami migracyjnymi. Na przykład, ptaki Ameryki Północnej mogą migrować w sposób podłużny od wybrzeży Atlantyku do Gór Skalistych. Wiele ptaków europejskich podąża za tym wzorcem.
Migracja wzdłużna
Kilka gatunków ptaków, w tym niektóre ptaki wędrowne, podejmują coroczne migracje wzdłuż gradientów wysokości w środowiskach górskich. Ten typ migracji charakteryzuje się krótszymi dystansami i wymaga mniej energii. Ten typ migracji jest szeroko rozpowszechniony, występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.
Migracje wysokościowe są ważne w historii życia kilku gatunków. Ptaki te migrują z wysokich wzniesień, gdzie się rozmnażają, do niższych, gdzie spędzają zimę. Mogą one przemieszczać się w dół z powodu zmniejszonych dostaw żywności lub surowego klimatu, lub mogą migrować do innych siedlisk. Ptaki te są często genetycznie zaprogramowane do podróżowania wzdłuż tych preferowanych tras. Szlaki te mogą wykorzystywać prądy wznoszące i unikać barier geograficznych.
Większość gatunków wędrownych migruje z zasięgu zorientowanego na południe do zasięgu zorientowanego na północ, choć mogą one również zmieniać swoje migracje w czasie. Kilka gatunków, jak np. złotogłów amerykański, migruje z tajgi na zimowiska w Stanach Zjednoczonych. Inny gatunek, junak ciemnooki, migruje z klimatu subarktycznego do kontynentalnych Stanów Zjednoczonych.
Migracja jest powszechnym zjawiskiem, które jest badane od ponad wieku. Większość badań nad migracją zwierząt skupiła się na migracji na duże odległości. W ostatnich latach naukowcy wykorzystują telemetrię do śledzenia zwierząt, które przemieszczają się w cyklu rocznym. Informacje te mogą być wykorzystane do ujawnienia nieznanych wzorów i przyczynić się do lepszego zrozumienia ekologii migracji.
Kilka hipotez zostało zaproponowanych w celu wyjaśnienia sezonowej migracji wysokościowej. Należą do nich hipoteza wielkości ciała, hipoteza dominacji i hipoteza czasu przybycia. Hipotezy te nie są potwierdzone przez wszystkie badania. Dla większości taksonów nie są znane korelaty na poziomie indywidualnym. Wykorzystanie stabilnych izotopów do śledzenia przemieszczeń wzdłużnych u dzikich zwierząt jest obiecującym podejściem. Jednak dane telemetryczne są często niewystarczające.
Istnieją dwa główne czynniki powodujące sezonową migrację wzdłużną: pogoda i pokarm. Czynniki te często na siebie oddziałują. Wyniki tych badań sugerują, że większość gatunków hoduje się na wyższych wysokościach w sezonie lęgowym, ale następnie przenosi się na niższe wysokości w sezonie nielęgowym.
Dodatkowo, w niewielkim stopniu wpływa na to masa ciała. Hipoteza wielkości ciała przewiduje, że większe osobniki są bardziej skłonne do migracji. Jednak wpływ na migrację jest niewielki.
Zagrożenia dla ptaków podczas migracji
Tysiące ptaków migrują każdego roku, a wiele z nich staje w obliczu zagrożeń, które mogą spowodować ich śmierć. Wiele gatunków podąża podobnymi trasami, a naukowcy badali, jak wpływają one na siebie nawzajem.
Zmiany klimatyczne mogą wpływać na ptaki wędrowne, powodując susze, pożary i wzmożone burze. Mają one również problemy z zanieczyszczeniem światłem. Sztuczne światło może zakłócić ich rytm dobowy, co może spowodować, że będą żerować w niewłaściwych miejscach.
Ogniska chorób mogą również powodować masową śmiertelność migrujących ptaków. Ogniska te mogą zmieść całe stado. Ocalałe ptaki przenoszą chorobę do swoich zimowych domów, która rozprzestrzenia się na ich lęgowiska.
Zmiany klimatu mogą wpływać na populacje ptaków wędrownych, a naukowcy pracują nad znalezieniem rozwiązania, które pozwoli je chronić. Niektóre gatunki korzystają ze zmieniających się źródeł pożywienia wraz ze zmianą pór roku. Inne są lepiej wyposażone, aby przetrwać zimne klimaty.
Podczas migracji ptaki wędrowne są ostrożne wobec drapieżników. Potrzebują również dostępu do pożywienia, wody i miejsc do gniazdowania. Zagrożenia spowodowane przez człowieka, takie jak polowania i zanieczyszczenia, również czynią je bardziej podatnymi na śmierć.
Zmiany klimatyczne wpływają na ptaki wędrowne, powodując susze i pożary, zmniejszając dostawy pożywienia i powodując wysychanie rzek. Powoduje również późne opady śniegu, które mogą być katastrofalne dla nowo przybyłych.
Większość kolizji ptaków powoduje śmiertelne obrażenia. Niektóre ptaki są lepiej przystosowane do przetrwania zimnego klimatu, podczas gdy inne mają grubsze rezerwy tłuszczu.
Ptakom zagrażają również zagrożenia spowodowane przez człowieka, takie jak epidemie chorób, polowania i zanieczyszczenia. Polowania i pestycydy mogą rozprzestrzeniać niektóre choroby. Nadużywanie pestycydów może również zwiększyć przeżywalność odpornych na pestycydy komarów.
Zagrożenia spowodowane przez człowieka są głównym zagrożeniem dla ptaków wędrownych. Mogą one powodować większą śmiertelność niż przyczyny naturalne, dlatego są głównym zagrożeniem dla ptaków.
Do zagrożeń spowodowanych przez człowieka należy zaliczyć utratę siedlisk, która jest największym zagrożeniem indywidualnym. Naukowcy stwierdzili, że liczba ptaków dotkniętych utratą siedlisk była powiązana z długoterminowymi spadkami populacji ptaków. Ponadto, odbywające się dwa razy w roku loty dla ptaków wędrownych stają się coraz bardziej ryzykowne.
Utrata siedlisk jest jednym z najpoważniejszych zagrożeń dla ptaków wędrownych. Naukowcy uważają, że utrata siedlisk ma złożony wpływ na ptaki wędrowne, a także na ptaki przystankowe.
